Razem przeżyli pół wieku. Uroczystość Złotych Godów w Urzędzie Stanu Cywilnego. ZDJĘCIA

Pięć par z Kędzierzyna-Koźla otrzymało dziś Medale Prezydenta RP "Za długoletnie pożycie małżeńskie".  Były kwiaty, wspólny toast oraz refleksje i wspomnienia spędzonych chwil. Na ślubnym kobiercu stanęli pół wieku temu.

Medale w imieniu Prezydenta RP wręczyła parom prezydent miasta Sabina Nowosielska. Po części oficjalnej i kieliszku szampana przyszedł czas na wspomnienia. Każda z par ma własną, niepowtarzalną historię.

Państwo Władysława i Stanisław Kmitowie poznali się w rodzinnych stronach niedaleko Krakowa jeszcze w szkole podstawowej. Los rzucił ich za pracą do Kędzierzyna-Koźla, gdzie mieszkają aż do dziś. Ich receptą na udane małżeństwo jest wzajemne zrozumienie i szukanie kompromisów. Jak sami o sobie mówią, są przykładnym małżeństwem. Przez ponad 50 wspólnie spędzonych lat nigdy nie pokłócili się na dłużej niż kilka godzin.

Maria i Józef Mikołajczykowie do Kędzierzyna-Koźla przyjechali aż z Mazur. - Poznaliśmy się przypadkiem. Robiłem instalację w domu ojca Marii, między nami od razu "zaiskrzyło" - żartował pan Józef. Jak zgodnie przyznają małżonkowie, ich receptą na życie jest zrozumienie i empatia.

Marta i Henryk Nawrotowie poznali się w zakładach azotowych. Dziś z okazji ich jubileuszu otrzymali oni specjalne podziękowania i kwiaty od przedstawicielki Grupy Azoty ZAK. Pytani o sposób na udane małżeństwo podkreślają, że ważny jest łut szczęścia - Chodzi o to, by właściwie się dobrać, co nam się udało. Istotne są też czynniki zewnętrzne, np. własne mieszkanie - podkreślali.

Urszulę i Pawła Tymcio miłość dopadła w... pociągu. Ona pochodziła z Gdańska, on z Bieszczad. Los chciał, że trafili na siebie, jadąc w jednym wagonie. - Gdyby ktoś mi wtedy powiedział, że będziemy małżeństwem, to zaśmiałabym się mu w oczy - wspominała pani Urszula. Tak się jednak stało. Przez długi czas pisali do siebie listy, wreszcie zdecydowali się być razem. Po pięciu latach od poznania się zostali małżeństwem, a w 1965 roku przyjechali do Koźla.

Teresa i Bolesław Ważny poznali się w autobusie. Oboje pracowali w zakładach azotowych. Jak sami wspominali, już podczas pierwszego spotkania poczuli do siebie chemię. Od pięćdziesięciu lat są zgodnym małżeństwem. Na emeryturze dzielą pasję, jaką jest chodzenie po górach.